Náttúran er ójøvn, sløtt, hørð, o.s. fr. Hon er tað "rúmið" sum hevur mest fjølbroytni í umhvørvinum. So náttúran gevur okkum, sum eru úti undir opnum himni, eitt púra óvæntað, sterkt og fjølbroytt sansimotoriskt árin. 

​At spæla úti og tað at vera úti  er gott fyri sosialu førleikarnar. Vit finna tey vit hóska saman við, men kunnu saktans spæla við øll. Tí úti er pláss fyri øllum. Úti er høgt til loftið og vítt til veggja. Allur óneyðugur larmur verður sáldaður frá og ta eru færri konfliktir. Vit samstarva og finnað loysnir saman við teimum vit eru saman við. 

​Besti háttur hjá børnum at mennast er viđ spæli. Tá iđ børnini læra av egnum royndum, er teirra egna motivatión drívmegin. Tá iđ vit geva børnunum friđ at spæla, er teirra ídni, rørslur og hugflog tađ berandi í menningini. 

Minnast tit, tá tit vóru børn? Hvussu stuttligt tað var at klattra, vassa og at vita hava er inni í einum gomlum skúrið....... hetta stimbrar motorisku førleikarnar, og okkara forvitni. Vit eru so heppin at hava náttúruna so tætt við, púra ókeypis. Skjótt er at koyra matpakkan í taskuna og at gera okkum okkara egnu royndir. 

​Jólahald við skattaveiðu, døgurða og undirhaldi. Á stovninum hava vit fleiri siðir og tiltøk, sum vit eru sera góð við. Jólahaldi er ein av hesum siðum, tó eitt sindur øðrvísi í ár. Børn og vaksin hugnað sær óført við skattaveiðu og døgurða í bygdarhúsinum. 

 Við at síggja og vera partur av gerandislívinum læra vit veruliga lívi at kenna.

At síggja tað, sum fer fram í lokala samfelagnum ger okkum tilvita um okkara samleika.

Náttúra og útilív, frælsi og spæl, kropslig rørsla, tíð til undran og djúphugsni. 

Í dag fóru hesu trý fittu børnini á leyvuveiðu :)